Shkup,
14
janar
–
Disa
anëtarë
të
dy
kabineteve
qeveritare
në
dy
qeveritë
e
Zoran
Zaevit
u
shquan
me
punën
e
tyre,
disa
me
gafet
e
bëra
dhe
me
akuzat
në
adresë
të
tyre
për
skandale,
kurse
një
pjesë
e
tyre
edhe
për
kritikat
ndaj
të
njëjtës
qeveri
dhe
parti
anëtarë
të
së
cilës
ishin,
deri
në
momentin
kur
vendosën
të
tërhiqen
ose
kur
e
kuptuan
se
nuk
do
të
jenë
më
ministra.
“Sezoni”
i
kritikave
dhe
pakënaqësive
filoi
me
Ministren
e
Mbrojtjs,
Radmilla
Shekerinska.
Ajo
u
tërhoq
shumë
para
se
të
bëhet
e
ditur
përbërja
e
re
e
qeverisë,
që
tani
do
të
udhëhiqet
nga
Dimiar
Kovaçevski.
Shekerinska
tha
se
tërheqja
është
për
shkaqe
parimore
dhe
për
shkak
se
nuk
pajtohet
me
një
pjesë
të
politikave
të
LSDM-së
në
periudhën
e
kaluar,
duke
shtuar
se
pikërisht
për
këto
arsye
në
fillim
të
vitit
vendosi
që
të
tërhiqet
edhe
nga
udhëheqja
e
LSDM-së.
„Që
atë
herë
paralajmërova
se
do
të
tërhiqem
nga
kryesia
e
LSDM-së,
për
shkak
se
nuk
pajtohesha
me
një
pjesë
të
politikave.
Dhe
mendoj
se
ndoshta
jam
subjektive
se
një
pjesë
e
këtyre
politikave
çuan
në
humbjen
që
e
pësuam
në
zgjedhjet
lokale.
Për
fat
të
keq,
përshtypja
ime
është
se
nuk
mësuam
asgjë
nga
ato
leksione
dhe
disa
porosi
të
opinionit
nuk
i
dëgjuam
apo
nuk
i
kuptuam.
Për
këtë
mendoj
se
sjellja
e
vetme
e
ndershme
dhe
parimore,
vendim
i
vetëm
i
ndershëm
do
të
ishte
të
them
se
nuk
do
të
marr
pjesë
në
Qeverinë
e
ardhshme”,
deklaroi
Radmilla
Shekerinska,
ministre
e
mbrojtjes.
Pa
vërejtje
edhe
pse
më
idirekte,
nuk
kaloi
as
Ministrja
e
Kulturës
Irena
Stefkovska,
e
cila
poashtu
nuk
do
të
jetë
pjesë
e
Qeverisë
së
ardhshme.
Edhe
Irena
Stefkovska
u
ankua
se
nuk
është
informuar
fare
për
shkaqet
konkrete
pse
duhet
të
largohet
nga
posti,
e
as
është
pyetur
se
çka
është
arritur,
duke
shtuar
megjithatë
se
e
drejta
e
çdo
mandatari
është
të
formojë
kabinetin
e
tij.
“Askush
nuk
më
ka
pyerut
për
shkaqet
konkrete
pse
duhet
të
largohem,
e
as
çka
është
punuar.
Unë
kam
përgatitur
raport
për
llogaridhënie
i
ili
do
të
qëndrojë
në
arkivin
e
Qeverisë
dhe
në
Kuvend”,
tha
Stefkovska
në
paraqitjen
e
saj
të
fundit
si
ministre.
Tërmet
të
vërtetë
shkaktoi
zëvendëskryeministri
për
Çështje
Evropiane,
Nikolla
Dimitrov,
i
cili
në
konferencën
e
tij
të
fundit
si
zëvendëskryeministër
për
Çështje
Evropiane
tha
se
qëndrimet
e
tij
lidhur
me
negociatat
që
po
zhvilohen
me
Bullgarinë,
dallojnë
dukshëm
nga
politika
e
qeverisë.
Kjo
sipas
tij
është
edhe
arsyeja
që
ai
nuk
do
të
jetë
pjesë
e
qeverisë
së
re.
“Nuk
kishte
vend
për
pozitat
e
mia
në
qeverinë
e
re.
Nuk
jam
njeri
që
tërhiqem
nga
lufta,
nuk
jam
tërhequr
sepse
mbaj
përgjegjësi.
Pozicionet
që
i
mbaj
në
çështjen
me
Bullgarinë,
dallojnë
nga
të
tjerët.
Ajo
luftë
nuk
ka
qenë
e
fshehtë
dhe
dallimet
kanë
qenë
të
mëdha.
Kjo
luftë
kulminoi
njëherë
në
Bruksel
dhe
njëherë
në
Shkup,
kamë
thënë
se
për
disa
çështje
nuk
ka
negociata,
nuk
negociohen.
Prandaj,
nuk
u
befasova
veçanërisht
nga
oferta
që
mora
për
të
qenë
ambasador
në
Uashington.
Jo
vetëm
që
do
të
më
largonin
nga
vendi,
por
do
të
më
lidhte
edhe
gjuhën.
Ju
e
dini
që
diplomatët
në
detyrë
nuk
kanë
të
drejtë
të
mendojnë
me
zë
të
lartë
dhe
të
luftojnë
publikisht
për
pikëpamjet
e
tyre
në
vend”,
tha
Dimitrov.
Ai
shkoi
edhe
më
larg
duke
deklaruar
hapur
se
nuk
ka
besim
të
plotë
në
ministrin
e
jashtëm
Bujar
Osmani,
duke
nënvizuar
se
përpjekjet
e
tija
për
të
arritur
sukses
në
procesin
negociues
jo
që
janë
të
gabuara,
por
janë
edhe
të
rrezikshme.
Madje
shtoi
se
do
të
ngrejë
alarmin
kur
të
vlerësoj
se
gjërat
shkojnë
në
drejtim
të
gabuar.
“Po
nuk
kam
besim
të
plotë
në
ministrin
e
jashtëm,
Bujar
Osmani.
Duke
pas
parasysh
përvojën
time
dhe
kontaktet
e
mia
me
përfaqësuesit
në
Bruksel.
Kam
një
parandjenjë
se
përpjekjet
për
sukses
me
çdo
çmim,
vlerësoj
se
nuk
janë
produktive,
por
përkundrazi
të
rrezikshme,
ndoshta
gaboj”,
tha
Dimitrov.
Paraqitja
e
tij
shaktoi
dramë
të
vërtetë
në
skenën
politike,
sepse
mes
tjerash
tha
se
ka
pasur
tentime
për
ta
heshutr,
duke
i
ofruar
post
ambasadori
në
Uashington.
Meqë
tangoi
një
çështje
kruciale
në
këo
momente,
siç
është
ajo
e
negociatave
me
Bullgarinë,
ndaj
paraqitjes
së
Dimitrovit
pati
shumë
reagime
nga
qeveria
dhe
nga
minitrat,
ku
nuk
mungaun
as
aludimet
dhe
vlerësimet
direkte
se
vërejtjet
e
tij
më
tepër
janë
të
motivuara
nga
fakti
se
do
të
mbetet
pa
post
ministror,
e
jo
nga
shakqe
parimore.
Secili
politikan
ka
të
drejtë
të
ndryshojë
mendim
për
zhvillmet
e
përditshme,
për
proceset
e
rëndësishme,
por
edhe
për
subjektin
politik
ose
qeverinë
që
i
takon.
Mirëpo
momentin
kur
erdhën
kritikat,
vërejtjet
dhe
pakënaqësitë
nga
disa
ministra
në
Maqedoninë
e
Veriut,
krijojnë
shumë
hapësirë
për
të
dyshuar
se
janë
shkaku
i
mosrealizimit
të
“apetiteteve”,
e
jo
për
diçka
tjetër.
Ndoshta
gabojmë!
